9 Aprl
Door: rina
09 April 2019 | Spanje, Isla de Lanzarote
9 Mei.
Vanmorgen bijtijds opgestaan. Een van de eigenaren van dit huis komt even op visite. Rodrigo heet hij, was best gezellig even. Hij komt bij iedere huurden even een praatje maken en welkom heten en vragen of alles in orde is. We hebben hem ook veel gevraagd over dit huis. Het is gebouwd half 19e eeuw. Al die tijd is het al in bezit van zijn familie. Ze hebben er heel lang niet veel aan gedaan. Toch besloten om het in zijn oude staat op te knappen en dat is echt gelukt. Ook veel over het eiland gehoord. In 1960 kregen ze een idee om toerisme naar Lanzorote te brengen. Een architect die hier ook woonde.......Cesar Manrique was zijn naam. Was bevriend met de baas op het eiland en die wilden sowieso geen hoogbouw zoals op Cran Canaria. Dus geen grote invasie van toeristen, om het eiland zo natuurlijk mogelijk te houden en dat is ze aardig gelukt. In de jaren 80 kwam het toerisme pas op gang.Majke, dat is die man die jij bedoelde..Vanmiddag zijn we zijn tweede huis wezen bezoeken. Dat is nog helemaal ingericht zoals hij er toen woonde. Die man is gestorven bij een verkeersongeval. Kan er niets van laten zien, mochten geen foto`s maken. Toen Rodrigo vertrok konden wij weg. Ons eerst doel was Haria, Rodrigo heeft ons een route laten zien op de kaart en dan kort voor Haria op het hoogste punt van de berg, zouden we een mooi uitzicht op het stadje met de duizend palmen hebben. Het stadje was mooi om te zien, maar om nu te zeggen dat we zoveel palmen zagen....Wel hebben we daar op het hoogste punt van het eiland een broodje gegeten. Toen we beneden waren zagen we toch echt een enorme hoeveel palmen staan. Na Haria wilden we door naar het huis van Cesar Manrique, dat is echt een zoektocht geweest en om naar de goede weg te vragen valt niet mee. Op straat spreekt er niemand engels...Maar zoeken kunnen we hoor. We hebben het gevonden..Vonden het wel leuk om te zien, net of de bewoner ieder moment binnen zou komen, zo bewoond zag het er uit. Een foto heb ik toch gemaakt, in zijn atelier, net of hij er aan het werken was. Het volgende doel was de cactustuin, maar onderweg zagen we iets om te bekijken en ja hoe ga ik dat nou beschrijven.....kijk maar op de laatste foto`s. Hoe het ontstaan is weten we niet. Zodoende werd het te laat om naar de cactustuin te gaan. Morgen weer een dag. Vandaag was het heel lang bewolkt en het waait tot nu toe iedere dag en daardoor voelde het fris aan.
Vanmorgen bijtijds opgestaan. Een van de eigenaren van dit huis komt even op visite. Rodrigo heet hij, was best gezellig even. Hij komt bij iedere huurden even een praatje maken en welkom heten en vragen of alles in orde is. We hebben hem ook veel gevraagd over dit huis. Het is gebouwd half 19e eeuw. Al die tijd is het al in bezit van zijn familie. Ze hebben er heel lang niet veel aan gedaan. Toch besloten om het in zijn oude staat op te knappen en dat is echt gelukt. Ook veel over het eiland gehoord. In 1960 kregen ze een idee om toerisme naar Lanzorote te brengen. Een architect die hier ook woonde.......Cesar Manrique was zijn naam. Was bevriend met de baas op het eiland en die wilden sowieso geen hoogbouw zoals op Cran Canaria. Dus geen grote invasie van toeristen, om het eiland zo natuurlijk mogelijk te houden en dat is ze aardig gelukt. In de jaren 80 kwam het toerisme pas op gang.Majke, dat is die man die jij bedoelde..Vanmiddag zijn we zijn tweede huis wezen bezoeken. Dat is nog helemaal ingericht zoals hij er toen woonde. Die man is gestorven bij een verkeersongeval. Kan er niets van laten zien, mochten geen foto`s maken. Toen Rodrigo vertrok konden wij weg. Ons eerst doel was Haria, Rodrigo heeft ons een route laten zien op de kaart en dan kort voor Haria op het hoogste punt van de berg, zouden we een mooi uitzicht op het stadje met de duizend palmen hebben. Het stadje was mooi om te zien, maar om nu te zeggen dat we zoveel palmen zagen....Wel hebben we daar op het hoogste punt van het eiland een broodje gegeten. Toen we beneden waren zagen we toch echt een enorme hoeveel palmen staan. Na Haria wilden we door naar het huis van Cesar Manrique, dat is echt een zoektocht geweest en om naar de goede weg te vragen valt niet mee. Op straat spreekt er niemand engels...Maar zoeken kunnen we hoor. We hebben het gevonden..Vonden het wel leuk om te zien, net of de bewoner ieder moment binnen zou komen, zo bewoond zag het er uit. Een foto heb ik toch gemaakt, in zijn atelier, net of hij er aan het werken was. Het volgende doel was de cactustuin, maar onderweg zagen we iets om te bekijken en ja hoe ga ik dat nou beschrijven.....kijk maar op de laatste foto`s. Hoe het ontstaan is weten we niet. Zodoende werd het te laat om naar de cactustuin te gaan. Morgen weer een dag. Vandaag was het heel lang bewolkt en het waait tot nu toe iedere dag en daardoor voelde het fris aan.
-
09 April 2019 - 19:59
Margriet:
Goede reis! Worden er nog indianenfilms opgenomen? Liefs Margriet
-
10 April 2019 - 05:56
Rose-Mary Hoogenbosch:
Hai Jullie beidjes, wat een fijn huis daar, hier geen nieuws, ben druk met de nieuwe hondenbaby.
Het is zonnig maar ook koud.
Geniet van alles, liefs Rose-Mary
-
10 April 2019 - 07:35
Pytsje:
Ziet er goed uit. Geen foute keuze om daar heen te gaan. Hoe staat het daar met het weer? -
11 April 2019 - 13:53
Gillis En Ria:
Wat een grote bergen lava. Was er in de buurt een vulkaan?
Kon je wel in die gaten om te zien hoe het vanbinnen was?
gr. Gillis en Ria
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
