31 Augustus nog steeds Krakau
Door: Rina
31 Augustus 2015 | Polen, Krakau
31 Augustus nog steeds in Krakau.
Vanmorgen was het half acht toen we wakker werden, zo waar uitgeslapen!!!!
Ontbeten en nog een beetje aankeutelen, om tien voor elf zouden we opgehaald worden, er kwam een klein busje en daar zaten al een aantal mensen in en wij en nog een jongeman van de camping...ook een nederlander...konden er nog makkelijk in. Airco in het busje, maar als je er even in zat werd het toch steeds warmer. De 38 graden gehaald vandaag.
Het was een klein uurtje rijden, onderweg kegen we een film te zien, een russische oorlogsfotograaf, die naar Auschwitz gestuurd werd om te filmen en te fotograferen, deed daar zijn verhaal, hoe hij het daar gevonden heeft eind 1944. Dat was al zeer indrukwekkend! Toen we daar aankwamen, was eigenlijk het eerste wat wij zagen, die sproeidouches die ze daar neergezet hebben voor de toeristen om wat verkoeling te vinden. Zag dat het zelfs in Nederand in de krant heeft gestaan en dat veel mensen dat niet erg netjes vonden, omdat het te veel zou herinneren aan de gaskamers. Je kunt het de mensen nooit allemaal naar de zin maken hè en er werd best veel gebruik van gemaakt! De "bijrijder" in het busje, legde ons uit wat we allemaal moesten doen en niet mochten doen. De tas die je bij je had mocht niet groot zijn, die werd gemeten zogezegd in een bakje, als die daar in kon, dan mocht je hem meenemen. Telefoon en fototoestel moest je in een bakje leggen, want je moest door een poortje lopen. Een hoop beveiligers liepen er rond en we kregen 5 minuten de tijd om naar het toilet te gaan. De kosten voor toiletbezoek was 1 Zloty en je kreeg een kassabonnetje dat je betaald had!! En weer gauw naar boven en daar stond onze gids al te wachten. Het bezoek aan Auschwitz begon......Het was heel indrukwekkend en ook de dingen die de gids vertelde. Heb wat foto`s gemaakt en die probeer ik er bij te zetten. Als je in die gebouwen loopt en ziet dat allemaal op foto`s en het verhaal van de gids, voel je het verdriet en angst van de mensen die daar aanwezig geweest zijn, kan niet zeggen gewoond, want sommigen werden de dag van aankomst of de volgende dag al naar de gaskamers gebracht. Dat kwam al tot uiting bij de aankomst. Ouderen en kinderen gingen gelijk en ook als je te zwak was, moest je ook naar die lange rij. Daarom kon het niet altijd allemaal op de dag van aankomst. Ik had er graag nog langer rondgelopen, maar dat ging niet. Aan de ene kant is het fijn dat je gehaald en gebracht wordt en alles voor je geregeld is, maar je bent zo aan tijd gebonden. Bijna aan het eind van de rondleiding stond een galg en daar was een duitser, die in 1947 de doodstraf kreeg, opgehangen. Ik ben de naam vergeten. Volgens de gids hadden ze die plek uitgezocht, zo dat hij aan alle kanten uitzicht had op het kamp...We kregen 20 minuten om iets te eten te kopen en dat op te eten en daarna naar de bus die ons naar Birkenau bracht. Ik heb een klein stukje gelopen in Birkenau, maar het was zo gietgloeiend heet, dat ik het niet volhield en terug gegaan ben, heb op een bankje gezeten in de schaduw. Rinus is wel meegeweest. Heb op dat bankje met een Duits echtpaar zitten praten, die mevrouw kon het ook niet uithouden en die man heeft er over verteld en heeft foto`s laten zien, hij vertelde.....als je in Auschwitz geweest bent, is het goed en heb je eigenlijk alles gezien. Ik heb deze dag ervaren als heel beladen en droevig. Al heel heel lang wilde ik hier naar toe en ik ben "blij" dat ik er geweest ben.
Wat we daar gezien hebben zijn.....bergen mensenhaar, waar ze weer dingen van lieten maken...bergen koffers, bergen brillen, bergen borstels, bergen schoenen, bergen kleding van volwassenen, kleding van kinderen, bergen kunstbenen, bergen potten en pannen en speelgoed.
Vanmorgen was het half acht toen we wakker werden, zo waar uitgeslapen!!!!
Ontbeten en nog een beetje aankeutelen, om tien voor elf zouden we opgehaald worden, er kwam een klein busje en daar zaten al een aantal mensen in en wij en nog een jongeman van de camping...ook een nederlander...konden er nog makkelijk in. Airco in het busje, maar als je er even in zat werd het toch steeds warmer. De 38 graden gehaald vandaag.
Het was een klein uurtje rijden, onderweg kegen we een film te zien, een russische oorlogsfotograaf, die naar Auschwitz gestuurd werd om te filmen en te fotograferen, deed daar zijn verhaal, hoe hij het daar gevonden heeft eind 1944. Dat was al zeer indrukwekkend! Toen we daar aankwamen, was eigenlijk het eerste wat wij zagen, die sproeidouches die ze daar neergezet hebben voor de toeristen om wat verkoeling te vinden. Zag dat het zelfs in Nederand in de krant heeft gestaan en dat veel mensen dat niet erg netjes vonden, omdat het te veel zou herinneren aan de gaskamers. Je kunt het de mensen nooit allemaal naar de zin maken hè en er werd best veel gebruik van gemaakt! De "bijrijder" in het busje, legde ons uit wat we allemaal moesten doen en niet mochten doen. De tas die je bij je had mocht niet groot zijn, die werd gemeten zogezegd in een bakje, als die daar in kon, dan mocht je hem meenemen. Telefoon en fototoestel moest je in een bakje leggen, want je moest door een poortje lopen. Een hoop beveiligers liepen er rond en we kregen 5 minuten de tijd om naar het toilet te gaan. De kosten voor toiletbezoek was 1 Zloty en je kreeg een kassabonnetje dat je betaald had!! En weer gauw naar boven en daar stond onze gids al te wachten. Het bezoek aan Auschwitz begon......Het was heel indrukwekkend en ook de dingen die de gids vertelde. Heb wat foto`s gemaakt en die probeer ik er bij te zetten. Als je in die gebouwen loopt en ziet dat allemaal op foto`s en het verhaal van de gids, voel je het verdriet en angst van de mensen die daar aanwezig geweest zijn, kan niet zeggen gewoond, want sommigen werden de dag van aankomst of de volgende dag al naar de gaskamers gebracht. Dat kwam al tot uiting bij de aankomst. Ouderen en kinderen gingen gelijk en ook als je te zwak was, moest je ook naar die lange rij. Daarom kon het niet altijd allemaal op de dag van aankomst. Ik had er graag nog langer rondgelopen, maar dat ging niet. Aan de ene kant is het fijn dat je gehaald en gebracht wordt en alles voor je geregeld is, maar je bent zo aan tijd gebonden. Bijna aan het eind van de rondleiding stond een galg en daar was een duitser, die in 1947 de doodstraf kreeg, opgehangen. Ik ben de naam vergeten. Volgens de gids hadden ze die plek uitgezocht, zo dat hij aan alle kanten uitzicht had op het kamp...We kregen 20 minuten om iets te eten te kopen en dat op te eten en daarna naar de bus die ons naar Birkenau bracht. Ik heb een klein stukje gelopen in Birkenau, maar het was zo gietgloeiend heet, dat ik het niet volhield en terug gegaan ben, heb op een bankje gezeten in de schaduw. Rinus is wel meegeweest. Heb op dat bankje met een Duits echtpaar zitten praten, die mevrouw kon het ook niet uithouden en die man heeft er over verteld en heeft foto`s laten zien, hij vertelde.....als je in Auschwitz geweest bent, is het goed en heb je eigenlijk alles gezien. Ik heb deze dag ervaren als heel beladen en droevig. Al heel heel lang wilde ik hier naar toe en ik ben "blij" dat ik er geweest ben.
Wat we daar gezien hebben zijn.....bergen mensenhaar, waar ze weer dingen van lieten maken...bergen koffers, bergen brillen, bergen borstels, bergen schoenen, bergen kleding van volwassenen, kleding van kinderen, bergen kunstbenen, bergen potten en pannen en speelgoed.
-
01 September 2015 - 07:17
Leo:
Mogge,
Onvoorstelbaar om te zien. Geeft gewoon rillingen. Wij zijn jaren geleden in Mauthausen geweest. Als je daar dan rondloopt wordt je bij het lezen van de verhalen en het zien van de foto's soms gewoon misselijk.
Gr.
Leo -
01 September 2015 - 12:37
Jannie:
Dit is niet te bevatten, vreselijk!!!! -
01 September 2015 - 13:07
Chantal:
Ja daar word je stil van! -
02 September 2015 - 15:31
Pytsje:
Toen wij daar zijn geweest, waren er amper beveiligers. Ook je spullen in een bakje leggen en door een poortje lopen was toen niet zo. Helaas hadden wij toen koud en vies weer. Vooral in Birkenau deed dit dubbel de rillingen over je rug lopen. Je voelde de kou, die de mensen daar hebben meegemaakt en dan was het nog niet eens winter. Echt verschrikkelijk.
De treinwagon, die daar verlaten en stil staat, de geur van (mensen) poep boorde in onze neuzen. Hoe gek kan het zijn..... Nadien hadden we ook even een flinke last op onze schouders mee te dragen. Wat een druk geeft het.
Een heel dubbel gevoel, Auschwitz. Zoals je al geschreven hebt..."blij". Zoiets moet je gewoon gezien hebben, maar eigenlijk had het er nooit mogen zijn. Hoe makkelijk ze met de mensen omgingen, kinderen en zwakkeren gelijk door naar de gaskamers. De gruweldaden die ze daar uitgevoerd hebben. Vooral toen ze het gas nog aan het uittesten waren....
Aan de ene kant jammer, dat jullie met een busje waren. De fabriek, waar de film 'Schindlers list' is opgenomen en zich heeft afgespeeld, was ook vlak in de buurt. Helaas zijn wij daar toen ook niet geweest, hoorden het pas later. -
04 September 2015 - 20:44
Margriet:
Heel indrukwekkend! Vooral omdat we nu weer zo veel mensen op de vlucht zien.....
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
