23 Mei

23 Mei trouwdag van Leo en Myra
Eventjes, de foto`s bij 22 Mei staan er nu allemaal op.........het internet was vreselijk traag.
Na een beetje onrustige nacht, stond ik om 6 uur naast het bed, Rinus een half uurtje later. Ik heb de foto`s nog bij 22 Mei gezet. Het ontbijt was zoals dikwijls, gelukkig konden we wafels bakken, daarop doe ik wat jam en Rinus wat stroop, Daar kunnen we het meedoen. De koeken voorraad een beetje aangevuld voor de noodgevallen. Daarna nog een poosje op FB, we hoefden niet zo ver te rijden voor ons eerste doel. Ghost Calico Town was het doel. Het bleek een bestaand stadje te zijn geweest. Een paar huizen waren nog origineel en de rest was opnieuw opgebouwd. Het was een mijnwerkers stadje. Gesticht in 1881 en in 1887 woonden er 1200 mensen. In 1951 zijn ze begonnen met de restauratie. In de jaren dat ze in de mijnen werkten hebben ze er voor 68 miljoen dollar aan zilver en voor 45 miljoen borax uitgrhaald. Er waren in die streek veel zilvermijnen. Het inwoner aantal nu bedraagt 8. Je kon er een stukje door een mijn lopen en er reed een treintje rond de berg. Er waren heel leuke winkeltjes, het beroerde is dat onze koffers al een beetje aan het gewicht waren voor het vliegtuig, dus veel kan er niet meer bij. Wat hebben we het warm gehad bij de wandeling daar. Het was verdorie al weer 39 graden. het volgende waar we naar toe wilden was iets wat Rinus had gelezen. Een visitor center bij Borax. Dat is in de buurt ven Boron, was een kwartiertje rijden. Een enorme openluchtmijn. Tot 1956 was de mijn ondergronds. Je moest langs de mijn en fabriek rijden en je mocht er niet uit, tot je boven op de berg bij het center was. We zagen de restrooms en wij naar binnen, ik alles geprobeerd om licht te krijgen wat niet lukte, gelijk maar weer naar buiten en Rinus kwam ook naar buiten. Voor elkaar de deur vastgehouden, want het was echt stikkedonker. Toen we beiden klaar waren kwam er uit een donker winkeltje een jonge vrouw met een baby op haar arm naar buiten en vertelde ons dat er een stroomstoring was en we niet naar binnen mochten, dat was te gevaarlijk zei ze. We mochten wel buitenom lopen en in de open mijn kijken. reusachtig was het....groot en diep. Ze hoopte dat dan de storing voorbij zou zijn. Dat was het niet. We hebben daar nog een beetje rondgelopen, in de hoop dat het zou lukken.....Er stond een enorme band, Rinus er in. Was van trucks die daar reden. We hebben een foto gemaakt van 20 plastic ezels met een kar erachter. In 1883 deden echte ezels met een echte kar er 20 dagen over om 20 ton Borax van Death Valley naar het eerste treinstation te brengen, dat was 165 mijl over bergen en door de deserts en leeg weer terug naar Death Valley. Nu is deze mijn de grootste leverancier van Borax, hij levert de helft van het wereldverbruik. Met een beetje tegenzin vertrokken we daar, we hadden graag wat meer gezien en een uitleg gehad. Op tommetje een plaats uitgezocht waar we wilden slapen, onderweg een knoepert van een gevangenis gezien, het rare was dat we op een gegeven moment de mensen op een luchtplaats konden zien. Die gevangenis is op een oude legerbasis gebouwd. Dat is in Victorville. We hadden op tommetje een Super8 gevonden in Hesperia, dat is een soort wijk van Victorville, alleen was het geen super8 meer, maar heet het nu Americas Best Value Inn. We hebben wat gegeten en zijn een poosje daarna gaan zwemmen, lekker afgekoeld en toen is Rinus naar de Starbucks gegaan en heeft een lekkere koffie gehaald, was vlakbij. Was weer een fijne dag vandaag, veel geleerd en gezien. Ik heb een schrijfboek altijd in de auto liggen en als we wat bezoeken, schrijf ik het op, anders weet ik alles `s avonds niet meer. We willen richting Los Angeles. Morgen weer een dag..................